Kapitał społeczny oparty jest na więziach zaufania zawartych w strukturze wzajemnych powiązań. Określa się go jako potencjał społeczeństwa, widoczny w postaci norm, wartości, zachowań i instytucji, który daje podstawę do budowania relacji opartych na zaufaniu społecznym. W myśl dokumentu „Strategia rozwoju Polski do 2030 roku” zaufanie to sprzyja współpracy, kreatywności i wymianie wiedzy, co z kolei przyczynia się do osiągania strategicznych celów.
Według założeń sprzyjających zrównoważonemu rozwojowi Polski, w 2030 roku ma być ona krajem, w którym zaufanie stanie się kluczowym elementem życia społecznego, gospodarczego i kulturowego. Pozwoli na współpracę i działania dla wspólnego dobra.
Cele te powinny być realizowane m.in. w zakresie edukacji, nastawionej w większym niż dotychczas stopniu na kształcenie wiedzy i kompetencji sprzyjających kooperacji oraz krzewienie postaw i wartości, takich jak otwartość, tolerancja, innowacyjność i kreatywność. Technologie cyfrowe będą stanowić pomocne narzędzie komunikacji i współpracy pomiędzy ludźmi, zarówno w systemie edukacji, jak i administracji publicznej. Przewiduje się także wzrost zdolności do współpracy organizacji pozarządowych.
Polska ma być krajem otwartym i przyjaznym dla innych. Planuje się wzrost inwestycji w turystykę, publiczny dostęp do dziedzictwa kulturowego i cywilizacyjnego oraz zaangażowanie w pomoc innym krajom.
Wzrost obecności kultury i sztuki
Zmiany będą dotyczyć: przygotowania i wprowadzenia programu edukacji obywatelskiej na wszystkich poziomach edukacji w perspektywie uczenia się przez całe życie; promowania działań szkół w zakresie realizacji projektów społecznych; uproszczenia mechanizmów zrzeszania się ludzi poprzez ograniczenie procedur i obciążeń dla organizacji pozarządowych i inicjatyw obywatelskich; promocję działań obywatelskich; wzrostu obecności kultury w życiu codziennym ludzi poprzez stałe zwiększanie dostępności zasobów kultury i kształcenie nawyków kulturowych. Ten ostatni postulat ma odzwierciedlenie w badaniach Instytutu Badawczego IPC, które wykazały, że Polacy coraz mniej licznie uczestniczą w kulturalnych imprezach.
W ubiegłym roku co trzeci ankietowany był na koncercie zespołu muzycznego, 28 procent na wystawie w muzeum i galerii sztuki, a jedna piąta obejrzała spektakl w teatrze. Powodem tak rzadkiego udziału w życiu kulturalnym jest brak nawyków kształtujących takie potrzeby (szczególnie dotyczy to młodzieży oraz osób do 30. roku życia), nieznajomość zagadnień związanych z szeroko pojętą kulturą i sztuką oraz – choć jest to coraz rzadziej wysuwany argument – zbyt drogie bilety wstępu do przybytków kultury i sztuki. Dodatkowo w mniejszych miejscowościach brak po prostu takich miejsc.
Dokument „Strategia rozwoju Polski do 2030 roku” przewiduje zmiany dotyczące m.in. programu nauczania w szkołach: wprowadzenie zajęć edukacyjnych w dziedzinie kultury i sztuki, promocję czytelnictwa oraz inicjację projektów współpracy między szkołami a instytucjami kultury i sztuki. W planach jest także kształtowanie przestrzeni publicznej za pomocą rzeźb czy publicznych wystaw oraz wykorzystania nowych technologii do prezentacji multimedialnych, produkcji video, video-walls i audiobooks w komunikacji miejskiej.